“`html

Nesrin Topkapı’nın Hayatı: İpek Özbey’in Yorumuyla

Korkusuz gazetesi yazarı İpek Özbey, ünlü dansçı Nesrin Topkapı’nın yaşamını ele alan ‘Nesrin Topkapı: Otobiyografi’ isimli kitabını okuyucularıyla buluşturdu.

Özbey, “Annesi, Nesrin Topkapı’yı Sıkıyönetim Komutanı’nın evine neden götürdü?” başlıklı yazısında şu ilginç detayları paylaşıyor:

1980-1981 yılbaşı gecesi, yalnız başına evinde oturan Topkapı, veresiye aldığı şarabı yudumlarken, televizyon ekranında kendi görüntüsüyle karşılaştı. Bu durum onu büyük bir şaşkınlığa soktu.

O an, bir yıl önceki siyah-beyaz çekimlerinden birinden habersizdi. Gece yarısı aniden başladığında seyredip kendisini eleştirmeye başladı. Bir anda telefonları çalmaya başladı; tanıdık yüzler dışında iş teklifleri, üstüne üstlük astronomik rakamlar…

İzmir’den gelen bir iş teklifi, alışık olduğu 100 lira yerine 30 bin lira öneriyordu. Teklifi memnuniyetle kabul etti ve ertesi gün yeni bir telefon aldı. Hızlı konuşan ses, ‘Taksim Maksim’de yeni işine başlayacaksın’ dedi.

Şimdi söz Nesrin Topkapı’ya geçiyor:

‘Fahri Bey’e, ‘Uzun yıllar burada çalıştım. Hiç zam istemedim. Ancak 40 bin lira teklif yapan solistimize ‘evet’ dedim’ dediğimde, Fahri Bey, ‘O İzmir’i kapatırım. Ücretini 30 bin lira yapıyorum’ dedi. Rahmetli, ona minnettarım.’

KONSERVATUARA GİREMEDİ: ŞAŞIRDI VE BOYNUNDA PROBLEMLER VARDI

Biz hep anlatırız. Eskiden yeni yıl geceleri, TRT’den Nesrin Topkapı’nın büyüleyici dansı ile kutlanırdı. Eğer Türkiye’nin en iyi oryantal dansçısını sorsanız, çoğumuzun aklına Nesrin Topkapı gelirdi.

1951 yılının 4 Şubat’ında, sanatçı bir anne ve babanın kızı olarak dünyaya gelen Nesrin, Beyoğlu’nda hayatına adım attı. Mesleğinde zirveye ulaştığı anılarını ‘Nesrin Topkapı: Otobiyografi’ kitabında kaleme aldı.

Kitap, hem birbirinden ilginç anılarla dolu hem de Türkiye’nin eğlence sektörünün önemli kısmını barındırıyor.

Nesrin’in dans tutkusu daha çocuk yaşlarda başlamıştı. Babası, onun yeteneğini değerlendirmek için Ankara’ya sadece seçmelere katılmak üzere götürdü. O zamanlar Türkiye’de tek konservatuvar Ankara’da bulunmaktaydı. Bakalım nasıl geçti:

‘Sınav gününde eski kıyafetimle, fanila ve çorapla dans ettim. Vals yapmak için beni yüksek bir platforma çıkardılar, ardından bacağımı düz bir şekilde açmamı istediler. Sonuçta ismim listede yoktu. Kaybetmiştim, nedenini anlamadım. Babamla müdürün yanına çıktık. Müdür, ‘Gözlerin şaşı, boynun çarpık’ demişti.’

Oysa ne şaşıydı ne de boynu yamuktu.

SIKIYÖNETİMİN GÖLGESİNDE BİR DANSÇI

İstanbul’a döndüklerinde annesi de ‘Ben de deneyeceğim’ deyip birlikte yeniden Ankara’ya gittiler. Annem, taksiye binerken, ‘Sıkıyönetim komutanı Fahri Özdilek’in evine gideceğiz’ diyerek durumu açıkladı.

Kapıyı bir hizmetçi açtı ve ne istediklerini sordu. Annesi, ‘Kızım için geldik. Lütfen Paşa’nın bizi dinlemesini sağlayın…’ derken, kadının kapıyı kapatmasına aldırmadı. ‘Biz burada bekleyeceğiz’ dedi.

O sırada içerden gelen bir ses, ‘Kim geliyor?’ diye sordu ve ‘Bir kadın, kızı için gelmiş’ diye yanıt aldı. Sonrasında komutan, ‘İçeri alın’ dedi.

Nesrin Topkapı’nın ifadesiyle: ‘Annem, konservatuvarda ‘şaşı ve çarpık’ olduğum yalanlarıyla hakkımın yendiğini söyleyip, ‘Beni dinleyin’ diye yardım istedi. Hatta ‘Benim yeğenimi de almadılar’ dedi. Çıktığımızda olumsuz görünen bu olay, belki de beni ateşlemişti.’ Bu tür yasakların, kendi yöntemimi bulmamı sağladı. 1980 ihtilali gecesi televizyondaki gösterim ise başka bir sinyal oldu. Yıllar sonra herkesi karşıma alarak dansımı gösterdim.’

DAVULUN İÇİNDEKİ YILDIZ

Nesrin Topkapı’nın hayatında pek çok dönüm noktası var. 1966-67 yıllarında, bir menajerden Caddebostan Orhan Restoran’daki bir dans yarışması için teklif aldı. Herkesin yaratıcı çözümler ürettiği bu yarışmada, onun da çarpıcı bir giriş yapması gerekiyordu.

Hazırlık sürecinde, ‘Bir adam boynuna bir davul asıp, daha sonra ben içinden çıkacağım’ fikrini geliştirdi. Her şey hazırdı.

Nesrin, yarışma günü geldiğinde annesiyle birlikte mekânda hazırdı.

‘Büyük ve yuvarlak bir sahnede menajer davulu getirdi ama davulcu yoktu. Üzerine girip kendi kendime davul gibi yürürüm dedim. Sıcak yaz gününde, davulun içine girdim.’ Sahne anısını şu sözlerle paylaştı:

‘Belirli bir noktaya geldiğimde, ismim anons edildi. Elimdekini bir yere bırakıp sahnede ilerlemeye çalıştım ama yeter artık deyip davulu yırtıp dışarı çıkmak zorunda kaldım. O an, izleyicinin coşkulu alkışları karşısında yeni bir kariyerin kapılarını açıyorum gibi hissettim.’

Bir yıldız doğuyordu. Yarışmayı kazanamadı ama bu, onun hikayesinin sonu anlamına gelmiyordu. Ertesi sabah Orhan Restoran’ın sahibi kendisini arayarak, duyduğu haksızlık sebebiyle onunla yeni bir programa başlayacağını söyledi.

Nesrin Topkapı’nın hayali, müzik ve dansın içinde kaybolmuş olan bir kadının getirdiği zorluklar ve tadına doyulmaz anılarla dolu bir yaşam. Eğer siz de benim gibi biyografi okumayı seviyorsanız, ‘Nesrin Topkapı: Otobiyografi’ kitabını mutlaka gözden geçirin.

“`